မေရးခ်င္ဘူးဗ်ာ(စာမေရးတတ္လို့ပါ)
ရင္ထဲကခံစားခ်က္ရွိလာေတာ့လည္းေရးလိုက္မိတယ္။
ဒီလိုဗ်
ဂ်စ္တူးကဓါတ္ပံုဆိုင္မွာအလုပ္လုပ္တယ္-ဓါတ္ပံုရိုက္တယ္-ကူးတယ္-ပိုက္ဆံလည္းသိမ္းရတယ္-အုပ္စံုဆိုပါစို ့----
ဒီစလံုးမွာ ဝယ္သူကအျမဲတမ္းမွန္ တယ္လို့ဆိုထားတယ္-ဘယ္လိုဘဲေရာင္းသူကမွန္မွန္ဘာမွျငင္းခ်က္မရွိရဘူးလို့ဆိုထားတယ္။
အထူးသျဖင့္ဆိုလိုခ်င္တာကေတာ့ ဝယ္သူအားေပးမွ ေရာင္းသူအားရွိမွာကိုးဗ်-သီးခံရမယ္-ခ်ိဳသာရမယ္-စိတ္ရွည္ရမယ္တဲ့။
ထားပါေတာ့---
အခုျဖစ္တာက မေန ့ကဗ် တိတိက်က်ေျပာရရင္ေတာ့ ( ၁၈ - ၀၉ - ၂၀၀၉ )ရက္ေန့ကျဖစ္တာ-
ဒီလိုဗ်ာ-
ဓါတ္ပံု(ပတ္စ္ပို့ပံု)လာရိုက္တယ္။ဓါတ္ပံုအရိုက္ခံတဲ့သူကရည္ရည္မြန္မြန္အမ်ိဳးသားတေယာက္ပါဗ်ာ-ေနာက္ျပီးေတာ့အဲဒီလူကတရုပ္လူမ်ိဳး-အသက္က ၆၀ ေက်ာ္ ၇၀ နီးပါးရွိေလာက္ျပီလို့ထင္တယ္။
ဂ်စ္တူးဘဲရိုက္ေပးလိုက္တာပါ။သူကစျပီးဆိုင္ထဲကိုဝင္လာကတည္းကိုကသူဓါတ္ပံုတပံုေကာင္းေကာင္းလိုခ်င္ေၾကာင္း-
ေကာင္းေကာင္းရိုက္ေပးေစလိုေ႒ကာင္း- အဲလိုေျပာခဲ့တာပါ။ဂ်စ္တူးဓါတ္ပံုရိုက္ေတာ့လည္းဂ်စ္တူးခိုင္းသလို ေခါင္းအေနအထား
ပုခံုးအေနအထားေတြ-မ်က္နွာအေနအထားေတြကိုလုိအပ္သလိုျပဳျပင္ေပးပါတယ္။ဓါတ္ပံုလည္းရိုက္ျပီးေရာ----
သူကဒီေနရာကေလးမွာခဏထိုင္ပါရေစ-သူေညာင္းလာလို့လို့ေျပာပါတယ္။ အျပင္မွာထိုင္စရာလည္းမရွိေတာ့ထိုင္ေပါ့လို့ဂ်စ္တူး
လည္းေျပာလိုက္တယ္-အမွန္ေတာ့အဲဒီေနရာမေျပာနဲ့အခန္းထဲကို ဓါတ္ပံုရိုက္သူတေယာက္ကလြဲလို့က်န္တဲ့သူမ်ားဝင္ခြင့္မရွိပါ။
ဆိုင္က႒ကီးေပမည့္လည္းထိုင္ခံုမေပးထားေတာ့ထိုင္ဖို့အခက္အခဲပါဘဲ။ ဂ်စ္တူးေတာင္အျမဲတမ္းလိုလိုမတ္တတ္ရပ္ေနရသူပါ။
(ဓါတ္ပံုကူးတဲ့အခ်ိန္ကေလးဘဲထိုင္ကူးရတာပါ။)
အဲဒီမွာ--ဆိုင္ရဲ့မန္ေနဂ်ာတရုပ္က အဲဒီမွာထိုင္လို့မရေၾကာင္းေျပာျပပါတယ္။ပထမေတာ့ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေျပာျပတာပါ။
ေနာက္ေတာ့မွေဒါသထြက္ျပီးေအာ္ေတာ့တာပါဘဲဗ်ာ-(စိတ္မရွည္လိုက္တာ)
အဲဒီဓါတ္ပံုလာရိုက္တဲ့လူကလည္းသူမထြက္သြားခ်င္ေၾကာင္း-သူ့အသက္႒ကီးျပီျဖစ္ေၾကာင္း-
အျပင္မွာထိုင္စရာမရွိလို့အခုလိုအတြင္းထဲလာျပီးထိုင္ေၾကာင္းေျပာျပပါတယ္။
ဒါနဲ့သူ့ကိုဆိုင္မန္ေနဂ်ာၾကီးကေအာ္ေတာ့တာဘဲဗ်ိဳ ့။
ဓါတ္ပံုအရိုက္ခံတဲ့သူက နင္တို့ဆိုင္ကိုဘယ္ေတာ့မွငါလာဓါတ္ပံုမရိုက္ေတာ့ဘူး လို့ေျပာတယ္။
ဆိုင္မန္ေနဂ်ာကလည္း ငါဂရုမစိုက္ဘူး-လို့ျပန္ေျပာတယ္။မန္ေနဂ်ာကလည္းထြက္သြားဖို့နွင္ထုတ္-ဓါတ္ပံုအရိုက္ခံတဲ့သူကလည္းလံုးဝထြက္မသြားဘူး၊မန္ေနဂ်ာေျပာသမွ်ကိုအကုန္လံုးျပန္လွန္ေျပာနဲ့သူတို့နွစ္ေယာက္အဲဒီမွာအေျခအတင္စကားေတြမ်ားၾကေရာဆိုပါစို့ဗ်ာ။
ဓါတ္ပံုအရိုက္ခံသူကလည္းလံုးဝထြက္မေပးဘူး။သူ့ဓါတ္ပံုျပီးတဲ့အထိကိုဆိုင္ထဲမွာေနျပစ္လိုက္တယ္။
မ်က္ႏွာပူျပီးစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာကဂ်စ္တူးပါ။ဘယ္လိုမွေျဖရွင္းတတ္လို့ဆိုင္ေနာက္ဘက္ခန္းထဲဝင္ေနလိုက္မိတယ္။
စိတ္ထဲကလည္း-မန္ေနဂ်ာၾကီးကိုအျပစ္တင္ေနမိတယ္။၁၅မိနစ္ေလာက္ကေလးေစာင့္ေနခိုင္းလိုက္တာဘာျဖစ္သြားမွာမို့လို့လည္းဗ်ာ။
ေနာက္ျပီးအသက္ၾကီးေနျပီ။ပိုက္ဆံေကာင္တာနားကေလးကိုရပ္ေနတာ၊ထိုင္ေနတာလဲမဟုတ္၊ခြင့္ျပဳ့လိုက္ျပီးေရာ။
ေနာက္ျပီးေတာ့ကိုယ္ဆိုင္ကိုလာေရာက္အားေပးတာကို။ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ဆက္ဆံရမွာေပါ့။အခုေတာ့ဗ်ာ။
အကယ္လို့မ်ားအခုအေျပာခံေနရသူဟာဂ်စ္တူးအေဖမ်ားျဖစ္ခဲ့ရင္----သားသမီးတေယာက္အေနနဲ့စိတ္ထဲမွာဘယ္လိုမ်ားခံစား
မိပါပါလိမ့္။ေၾသာ္--စကၤာပူသားအခ်င္းခ်င္းကိုယ္ခ်င္းစာတရားေခါင္းပါးလိုက္တာ။မန္ေနဂ်ာၾကီးလည္းေနာင္တခ်ိန္အခုလိုအသက္ၾကီး
လာတဲ့အခါအဲလိုအေျပာခံရမွာစိတ္မပူပူလား။သက္ျပင္းေတြအခါခါခ်မိရက္သားနဲ့ဒီကေန့စိတ္ထဲမွာဝမ္းနည္းလိုက္တာဗ်ာ-
ေတာ္ေတာ္ကေလးစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာ။ခဏၾကာေတာ့(ဓါတ္ပံုကူးျပီးေလာက္တဲ့အခ်ိန္)ေလာက္႒ကမွဂ်စ္တူးလည္း
ဆိုင္ေရွ့ကိုထြက္လာတယ္။ဓါတ္ပံုလာရိုက္တဲ့လူၾကီးမရွိေတာ့ဘူး။သူ့ဓါတ္ပံုရလို့ျပန္သြားျပီထင္ရဲ့။(ဘယ္သူ့ကိုမွမေမးျဖစ္ဘူး)
ဒီလိုနဲ့အလုပ္ေတြဆက္လုပ္ေနတံုး---ဖုန္းဝင္လာတယ္၊ေခၚတဲ့ဖုန္းနံပါတ္ကနိုင္ငံျခားကေခၚလိုက္တာ။
ဖုန္းေကာက္ကိုင္လိုက္ေတာ့အသံပိုင္ရွင္ကအမိန္သံပါပါနဲ့
" ဂ်စ္တူး " ဆိုျပီးေတာ့စျပီးစကားေျပာတယ္။
ဂ်စ္တူးကလည္း " တင္ပါဘုန္းဘုန္း " ဆိုျပီးဂ်စ္တူးလည္းျပန္ထူးလိုက္တယ္။
(ဒီလိုေခၚသံ၊ဒီလိုအမိန့္သံပါပါနဲ့ကအေမရိကားကဆရာေတာ္တပါးရဲ့အသံနဲ့ေတာ္ေတာ္တူတယ္။)
အဲဒီဘုန္း႒ကီးဘဲေနမွာဘဲဆိုျပီးအဲလိုျပန္ထူးလိုက္တာ။
(နိုင္ငံျခားကေနအမ်ားအားျဖင့္ကေတာ့ဂ်စ္တူးစီကိုဘုန္းၾကီးေတြဘဲဖုန္းဆက္ၾကတာကိုး၊)
" က်ေနာ္ဘုန္းဘုန္းမဟုတ္ဘူး။က်ေနာ္ဘယ္သူလဲသိလား " လို့ေမးတယ္။
ဒီအသံကိုမရင္းနွီးေတာ့ခက္ေနတယ္။ကိုရီးယားကေနဆက္ေနတာပါတဲ့-----
အဲဒါနဲ့စကားေတြဆက္ေျပာျဖစ္သြားတယ္။ခဏကေလးပါ။
ဒါေပမဲ့စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရတဲ့အခ်ိန္မွာစကားေျပာလိုက္ရလို့စကားေျပာအဆင္မေျပျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာဂ်စ္တူးသိေနပါတယ္။
နဂိုကမွစကားေျပာအဆင္မေျပတတ္သူ-စိတ္တိုျမန္သူ(ဓါတ္ပံုရိုက္တာကလြဲရင္စိတ္မရွည္တတ္ပါဘူး)ဂ်စ္တူးပါဗ်ာ-
အဲဒီေန့ကအလုပ္ခ်ိန္ျပီးေတာ့တေန့လံုးစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိရင္းမ်ားစြာနဲ့အိမ္ျပန္လာခဲ့ရတယ္။
No comments:
Post a Comment