ဂ်စ္တူးရန္ကုန္ေရာက္ျပီးသံုးရက္ေလာက္မွာ*****
ကိုလွေအာင္ေလး*****ဂ်စ္တူးနင္တကယ္ဓါတ္ပံုရို္က္တတ္လို့လား၊ဟုတ္မွလည္းလုပ္ေနာ္၊
ဂ်စ္တူး*****အာ-ကိုကိုကလည္းဂ်စ္တူးကေဖေဖတို့ကိုကိုတို့ေတြရဲ့လက္ယာနဲ့တထပ္တည္းပါဗ်-အယံုရင္ကိုကိုအရင္ရိုက္ျကည့္လိုက္ေလ၊ဟဲဟဲ-ဖလင္ဖိုးကေတာ့အရင္မစမွရမယ္ထင္တယ္၊
စိတ္ထဲကေတာ့(ဟြန္းလူကိုမ်ားအထင္ေသးရန္ေကာ၊မံုရြာျမိဳ့မွာမသိသူမရွိ၊
ရွစ္တန္းေက်ာင္းသားဘဝကတည္းကဓါတ္ပံုရိုက္၊ကူးေဆးလာတာ၊အေမးခံရတာကိုကလြန္လြန္းတယ္)
ဓါတ္ပံုရိုက္ေနတာကိုသိသိၾကီးနဲ့ဆရာျကီးေလသံနဲ့ေမးေနတာေလ-----
ကိုလွေအာင္ေလး*****ငါအတည္ေမးေနတာ၊တကယ္ရိုက္တတ္ရင္ငါ့တို့ရံုးမွာဓါတ္ပံုလိုက္ရိုက္ေပး၊
အသစ္ေရာက္လာတဲ့ငါတို့အရာရွိကမံုရြာသားဟ၊အဲဒါအခုငါတို့ရံုးမွာမဟာဘံုကထိန္လုပ္မလို့တဲ့၊
သဘက္ခါေပါ့၊အဲဒါလာရိုက္လွည့္၊ေသေသျခာျခာလည္းလုပ္အံုး၊
ဂ်စ္တူး*****ဂ်စ္တူးတေယာက္တည္းသြားရမွာလားဗ်၊ကိုကိုကေရာဘယ္ကိုသြားရမွာလည္း၊အဲဒီမွာမရွိဘူးလား၊
ပိုက္ဆံေရာရမွာလား၊
ကိုလွေအာင္ေလး*****ဟ၊နင္ဓါတ္ပံုေတြေကာင္းရင္ပိုက္ဆံရမွာေပါ့၊ငါကဦးေဆာင္ျပီးလုပ္ေနတာ၊ငါကဘဲဓါတ္ပံုဖိုးေတြကို
ရွင္းေပးရမွာ၊ငါလည္းအဲဒီမွာရွိမွာေပါ့၊ဒါေပမဲ့ငါကနင့္အလုပ္ကိုလာမကူနိုင္ဘူး၊ငါကၾကိဳဆိုဧည့္ခံရမယ္၊
လိုအပ္တာေတြခိုင္းရအံုးမယ္၊ငါတို့ရံုးအထက္ကရံုးကဝန္ထမ္းအရာရွိေတြပါလာၾကမွာဟ၊
နင့္ကိုဘာမွငါကူညီေပးနိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။
ဂ်စ္တူး*****တံု(ေခါင္းပုသြားတာ)စိတ္ထဲကေတာ့မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းအသိမရွိတဲ့ေနရာၾကီးမွာ၊ဘယ္လိုအင္အားနဲ့သြားရပမလဲဗ်ာ၊
ရန္ကုန္ဆိုတာဟိတ္ဟန္ျကီးတဲ့ျမိဳ့လို့နားလည္ထားတယ္၊ဘယ္လိုလူေတြကိုဘယ္လိုဓါတ္ပံုေတြရိုက္ရမလဲမသိဘူး၊
ကိုယ္ကလည္းစကားေျပာမတတ္နဲ့ခက္ျပီ။စကားမေျပာတတ္ဘူးဆိုတာသာယာနာေပ်ာ္ဘြယ္ရွိေအာင္စကားခ်ိဳခ်ိဳမေျပာတတ္
တာကိုေျပာတာပါ၊အညာသူဆိုေတာ့စကားေျပာတာနဲနဲေလးမယ္ထင္တယ္(ရန္ကုန္ျမိဳ့သားေတြနဲ့စာရင္ေပါ့ေနာ္)
အညာေလသံဝဲတယ္ေျပာေသာ္ရ၏ေပါ့ခင္ဗ်ာ။
ရန္ကုန္သူရန္ကုန္သားေတြကေတာ့စိတ္ရွည္ရွည္နဲ့စကားေျပာေကာင္းၾကတယ္ေျပာသံၾကားဘူးတယ္၊
သူတို့ကစကားလံုးလွလွကေလးေတြေျပာတတ္တယ္ေလဗ်ာ-
မံုရြာျမိဳ့မွာက်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ေဖေဖနဲ့ကိုကို(အကိုအရင္း)ကိုေျပးျပီးသတိရလိုက္တယ္၊တပ္ကူေခၚတာေလ-
ဘာတတ္နိုင္မွာလည္း-လိုက္ရိုက္လိုက္ယံုေပါ့။(ကိုကိုေျပာသလိုမိမိကိုယ္မိမိအားကိုးပါ)ဆိုတာသတိရလိုက္ေသးတယ္၊
ဟုတ္တယ္ကိုယ့္ကိုကိုယ္အားကိုးျပီးရဲစိတ္တင္လိုက္တယ္၊
ေနာက္ရက္မေတာ့-၃၃လမ္းအလယ္ဘေလာက္ကေဒၚက်င္ေထြးဆိုင္မွ ဖလင္ေတြဝယ္၊ဓါတ္ခဲေတြဝယ္၊ကင္မရာေတြစစ္ေဆးနဲ့အလုပ္နဲနဲရွုပ္သြားတယ္။
ကင္မရာကိုမစစ္ေဆးလို့မရဘူးကိုယ့္မွာပါလာတာကကင္မရာတလံုးထဲရယ္၊ရိုက္ရင္းနဲ့တခုခုျဖစ္သြားခဲ့ရင္အကူမရွိ၊
အဲဒီေတာ့ကင္မရာကိုအေပၚေအာက္ျပန္စစ္ေဆးၾကည့္ရေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ၊
မနက္ျဖန္ဆိုဓါတ္ပံုရိုက္သြားရေတာ့မယ္၊
ရင္ခံုျခင္းမ်ားစြာနဲ့ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။စဥ္းစားျကည့္ေလ။
အကိုေတာ္သူကိုလွေအာင္ေလး-ကိုေတာင္သူရံုးကဝန္ထမ္းေတြကတရိုတေသနဲ့ဆရာ၊ဆရာနဲ့ေနတာေလဗ်ာ
သူ့အထက္ကအျကီးျကီးအရာရွိၾကီးလည္းလာမယ္။
ေနာက္တဖန္သူ့တို့ရံုးအထက္ကရံုးဝန္ထမ္းအရာရွိေတြလည္းလာမယ္ဆိုေတာ့ဗ်ာ-
ေတာကတပတ္ေတာင္မျပည့္ေသးဘူးရန္ကုန္ေရာက္လာသူတေယာက္အေနနဲ့ဘယ္လိုစိတ္ေတြလွဳပ္ရွားမယ္ဆိုတာ-
ေတြးၾကည့္ေပါ့ခင္ဗ်ာ၊
ဝန္ထမ္း၊အရာထမ္းကိုေျကာက္တဲ့စိတ္ထင္ပါရဲ့--
No comments:
Post a Comment